จริยศาสตร์กับการเผยแผ่ธรรม

...เมื่อพระธรรมทูตจาริกออกไปเผยแผ่ธรรม อาจพบเจอกับอุปสรรคที่มาจากผู้คนที่ไม่เลื่อมใส เป็นมิจฉาทิฏฐิ อาจต้องเผชิญกับคำด่าอันหยาบคาย เมื่อเราเผชิญหน้ากับคำด่า ทั้งรุนแรงและไม่รุนแรงเช่นนั้น พระพุทธเจ้าย้ำเตือนให้ตั้งสติ วางใจให้สงบนิ่ง และไม่เข้าไปเติมเชื้อไฟแห่งความรุนแรงทางวาจาอันเนื่องมาจากโกรธ เกลียด เคียดแค้น และชิงชังให้ขยายตัวลุกลามออกไป 

...เมื่อช้างก้าวสู่สงครามย่อมไม่เกรงกลัวต่อลูกศรที่มาจากทิศทั้ง ๔ ฉันใด เมื่อเราตัดสินใจทำงานใหญ่เพื่อรับใช้สังคมหรือคนอื่นๆ ย่อมไม่ควรที่จะเกรงกลัวต่อคำด่า ฉันนั้น... 

...พระพุทธเจ้าไม่สามารถทำให้คนทั้งชมพูทวีปชื่นชม และยอมรับพระองค์ได้ ฉันใด ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะทำให้ทุกคนในชุมชน องค์กร หรือสังคมนิยมชมชอบเราได้ทั้งหมด ประเด็นคือ ในขณะที่เราไม่สามารถทำให้ทุกคนในชุมชน และสังคมนิยมชมชอบเราได้ เราจะทำอย่างไรให้คนเหล่านั้นเกลียด และกลัวเราน้อยที่สุด ทรงวางหลักไว้ว่า 

" ไม่พูดร้าย ไม่ทำร้าย สำรวมในพระปาฏิโมกข์ อยู่ในที่อันสงัด รู้ประมาณในปัจจัย๔ ทำอย่างนี้ก็จะมีเกราะคุ้มกันภัยแก่ตนเองได้

...เพราะเพียง "แค่คนเดียวเกลียดเรา" อาจจะหมายถึงความสิ้นชีพของเราเอง 
...ดังเช่น มหาตมะ คานธี อับราฮัม ลินคอล์น และจอห์น เอฟ เคนเนดี้.

อ.อาทิจฺจพโลภิกขุ

18 มิ.ย.60