....ธรรมดาคนมักจะมองว่าสัตว์เป็นอาหารของมนุษย์ มองว่าสัตว์แม้จะมีจิตใจแต่ไม่มีคุณธรรม หรือมีไม่เท่ามนุษย์...แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น.. ภาพนี้สวนทางกับจริยศาสตร์ในศาสนาที่ดูเหมือนมีความเมตตา ใช้สั่งสอนผู้อื่น แต่พอพูดเรื่องสัตว์กลับคับแคบมองสัตว์มีสถานภาพต่ำกว่าคนและเป็นอาหารของคน...ถ้าใครไปพูดเรื่องนี้ก็พยายามบ่ายเบี่ยงยกคำอ้างว่า ศาสดาไม่ห้ามกินเนื้อสัตว์ แถมยังมีบางศาสนาถึงขั้นระบุไว้ว่า พระเจ้าสร้างสัตว์ให้เกิดมาเป็นอาหารของคน แล้วก็ถือกันอย่างนั้น.
..." ศาสนาทั้งหลายที่สอนเรื่องความรัก ความเมตตา ที่หลายคนยกย่องกลับมองข้ามชีวิตน้อยๆ ของพวกเขาไปอย่างเฉยชา ตีค่าชีวิตสัตว์เหล่านี้เป็นเพียงวัตถุทางธุรกิจ..เพื่อสนองความอยากของคน"
...ที่กล่าวอย่างนี้มิใช่กล่าวร้ายศาสนา แต่เป็นความหวังดีที่มีต่อมนุษย์ผู้นับถือศาสนา หากท่านจะนับถือศาสนาก็ควรนับถือให้ลึกลงไปถึงระดับจิตวิญญาณ อย่านับถือแค่ระดับคัมภีร์หรือแค่ระดับวิชาการ
...สัตว์ทุกชนิดมันไม่ต่างจากคนเลย มันมีชีวิต มีความรักตัวกลัวตาย รักสุข เกลียดทุกข์เหมือนคุณ จงอย่าพึ่งปลงใจเชื่ออะไรเพียงแค่เห็นในคัมภีร์ทางศาสนา จริยธรรมของจริงไม่ได้อยู่ในนั้น จงเชื่อใจตนเองนั่นแหละศาสนาของจริง เหมือนกับลูกสุนัขน้อยไม่เคยอ่านคัมภีร์ศาสนาไหนเลย แต่จริยธรรมที่อยู่ในใจนั้นไม่แพ้มนุษย์คนใด. (มังสวิรัติ)
อ.อาทิจฺจพโลภิกขุ
18 มิ.ย.60
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น