….เมื่อประเทศเดินทางมาถึงยุคที่พลเมืองทุกคนต้องเข้ามาช่วยกันเลือกเส้นทางใหม่ผ่านมุมมอง ความคิดของตนตามวัยของแต่ละคน การพูดแสดงความคิดเห็นทางการเมือง สามารถที่จะทำที่ไหน เวลาใด ก็ได้วันนี้จึงขอยกคำวลี ๆ หนึ่งที่เขียนเอาไว้ว่า
" นกบางตัวไม่ได้เกิดมาเพื่ออยู่ในกรง เพราะขนของมันเจริดจรัสจนเกินไป "
...เมื่อก่อนการเมืองมักจะถูกมองว่าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่และผู้มีอำนาจบางกลุ่ม เด็กๆเยาวชนจะต้องไม่เข้าไปเกี่ยวข้อง และเขาก็จะได้รับจัดสรรกฎ ระเบียบ กรอบเกณฑ์ต่างๆ มากมายเสียจน กลายเป็น การลดทอนความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการอันเจริดจรัสทางการเมืองลงเหลือเพียง การดำเนินชีวิตตามโปรแกรมคำสั่ง ต้องการให้ทำอะไรก็ออกคำสั่ง แล้วเราก็ทำตามโดยไม่เคยมีคำถาม ใครปฏิบัติตามได้สังคมก็จะบอกว่า "เธอเป็นคนดี" แต่หากมีใครก็ตามพยายามคิดนอกกรอบ แหกกฏ หรือขบถต่อกฎเกณฑ์ขบธรรมเนียม เขาก็จะกลายเป็นคนเลว และถูกประณามจากสังคม
...ชีวิตแห่งการเมืองในแบบนี้ ก็ไม่มีอะไรแตกต่างจาก การเขียนโปรแกรมขึ้นมาด้วยคำสั่งชนิดต่าง ๆแล้วป้อนเข้าไปในระบบฮาร์ดแวร์ จากนั้นสมองกลเหล่านั้นก็จะคิดและคำนวณออกมาเป็นผลลัพภ์ที่ถูกต้อง ตรงตามที่ผู้เขียนโปรแกรมต้องการ นี่คือระบบการเมืองไทยแบบเก่าที่ยังคงมีอิทธิพลอยู่ในบ้านเราตอนนี้
..บรรดารัฐบาลทั้งหลายที่ผ่านมาในอดีตก็มักจะมองว่า " การควบคุมประเทศโดยกฏเกณฑ์ต่างๆ นั้นเป็นเรื่องที่ดี และจำเป็นต้องมีในระบบการเมือง โดยกลุ่มพวกเขาจะพากันร่างต้นฉบับ ระเบียบ แบบแผนออกมาชุดหนึ่งและใช้มัน เสมือนหนึ่งว่า เป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ที่ใครจะละเมิดมิได้ มีสถานะที่คอยบังคับว่า “ พลเมืองอย่างเราต้องทำอย่างไร ประชาชนต้องพูด ห้ามพูดอะไร " (ตามนโยบาย หรือ ซอฟแวร์ ที่รัฐบาลกำหนดไว้ )
...คำถามที่เหมาะสมสำหรับเรื่องนี้จึงมีว่า " หากมีนักการเมืองคนหนึ่งมาบอกว่า รู้จักประชาชนดีที่สุด รู้จักการเมืองการปกครองดีที่สุดและอาสามาเพื่อลิขิตกฎเกณฑ์ให้ประชาชนทำตาม หรือไม่ให้ทำอะไร ให้ทำอะไรมาก หรือ ให้ทำอะไรน้อย " คุณจะยอมทำตามหรือไม่? คงไม่มีมนุษย์คนใดยอมให้เขาทำเช่นนั้นเป็นแน่
...เพราะเหตุว่า พลังแห่งความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์นั้นมีมากมายเกินจินตนาการ มีพลังอำนาจที่สามารถสร้างสิ่งมหัศจรรย์ต่าง ๆ ได้ยิ่งเสียกว่าตัวนักการเมืองผู้นั้นเองจะคาดไปถึง ขีดความสามารถแห่งสติปัญญาของประชาชนจึงขัดแย้งกับกฎเกณฑ์และกรอบต่าง ๆ ที่นักการเมืองผู้นั้นพยายามจะเขียนและล้อมกรอบเอาไว้เสมอ ๆ และแน่นอนว่า มันจะพยายามทำลายกรอบเมื่อมีโอกาส ซึ่งไม่ใช่ความชั่วร้ายไม่ใช่ความเลว แต่เพราะหัวใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งชีวิต มีอิสระและเสรีภาพ มากกว่าที่จะถูกขังไว้ ให้ตายไปอย่างเงียบงัน นั่นเอง. ( ด๊อกเตอร์ถังขยะ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น